Papatyalar sevgiye muhtaçtır, bir evlat misali.
Okşanmalı, ilgi gösterilmeli
Sohbet edilmeli mesela;
Seviyor mu sevmiyor mu belirsizlikleri yok edilmeli,
İnsanların mahvettiği kalplerle sevilmemeli,
Saf sevgiyle aklanmış kalplerle...
Gidenler sevmemeli mesela;
Yarım bırakanlar, şiirleri,
Açık bırakanlar, kalpleri.
Papatyalar kadar dı benim senin sevgine olan muhtaçlığım.
Son kez baktım falına suçsuz papatyanın,
Son kez düştü sevmeyen yapraklar.
Oysa neydi ki papatyanın suçu;
Kızmıştır belki de bana kırdığım için sapını,
Değeri olmayan bir kalbe heba ettiğim için canını.
Son kez söyle papatya:
Seviyor mu, sevmiyor mu?
Sevmiyor..
Sevmiyormuş...