Çok acı biriktirdi dediler içinde, kıymık kıymık tüketti dediler kendini. O zaman öğrendim acının insanı yavaş yavaş öldürdüğünü ve o zaman öğrendim babaların evlatların boğazında koca bi lokma gibi kalması neymiş. O lokmayı hayatı boyunca yutkunamamak neymiş o gün öğrendim. Ama bir şeyi öğrenememişim evlatlar babalarının kaderlerini yaşarlamış. Ne kadar uzağa giderlerse gitsinler, bundan asla kaçamazlarmış..
"Aşk bir yansımadır. Öyle baktığında görmezsin. Bazen bir gözbebeğinden yansır, bazen Bir papatya kokusundan, bazense bir şarkıdan. Ben aşkı gördüm, duydum ,kokladım dersin ama aşkın ya gölģesidir ya da aks-i sedası..."