Gün içinde plan yapanlara ajanda tutanlara hep imrenmişimdir. Ben öyle olamıyorum ama başarı galiba buradan geliyor, düzenli olmaktan. Bunları düşünmek ise iyice canımı sıkıyor. Çözülmez bir çemberin içinde gibiyim.
Dün gece o kadar açtım ki, açlıktan uyuyamadım. Buna mecbur olanları düşündüm de, gerçekten çok zor. Paylaşmayı bilelim dedim kendi kendime, biriktirmeyi değil de paylaşmayı.
Hadi bakalım, yeni bir gün yine bazı şeyler düşünüp incinip kırılıp yeni kararlar almak zorunda kaldım, kendim için. O zaman yeni hayatımızın ilk gününe Günaydınnnn olsun.