Bir zamanlar kalbimi sökercesine beni üzen bir şeyi yaşadığım için sonradan şükredeceğimi nereden bilebilirdim ki bilemezdim.hissettigim o acının asla geçmeyeceğini sanıyordum. onlarca kez bölünen uykuların asla bitmeyeceğini sanıyordum. göğsümü sığdıramadığım şu gökyüzünün ciğerlerime hep dar geleceğini sanıyordum artarak devam eden özleminin hiç geçmeyeceğini sanıyordum aslında ben en çok da bana yaptığın haksızlığı asla hak etmediğimi sanıyordum. meğer sana tahammül etmekle o haksızlığı kendime ben yapıyormuşum. çünkü sevdasını bal sanan, zehirlendiği kalbi kendine yuva sanıyormuş. yani iyi ki bunu yaşadım.yoksa ben asla iyileşemezmişim.dedim ya Allah her şeyin en iyisini biliyor. bazı acılar zamanla birer armağana dönüşüyor.
-İnilti: Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler
Ayrılık acısı nasıl geçer diye sormuştu biri...
"Allah senin duymadığın konuşmaları işittiği için, göremediğin kötü niyetleri bildiği için o insanları hayatından çıkardı.
Bazı kayıplar gerçekten kayıp değil, Rabbine güven...