h
Hasta Psikolojisi
0 üye"Odamı düzeltiyorum, masamı topluyorum. Tekrar bozuyor, tekrar topluyorum. Bu işte bitiyor. Ne yapacağım? Hiç. Nereye bakacağım? Hiç. Ne dinleyeceğim? Hiç. Gözlerim, kulaklarım. Eklemlerin, renge, sese, harekete çok acıktılar.
"Dünyanın bütün tavanlarına lanet olsun. Arka üstü yatmaktan usandım."
Bizden uzaklaşmadıkça bize görünmeyen sıhhat, alışkanlığın verdiği hissizlikle, sağlamların şuurundan kaçıp nasıl ve nereye saklanıyor? Onu ben görüyorum, çünkü benden uzak; onu ben Mithat Bey'in kırmızı yüzünde, çelikli damarlarında, arkadaşımın otururken rahat gerilişlerinde, bacaklarını uzatışlarında, korkusuz bakan gözlerinde görüyorum.
...bedeninin yakınmasını dinledi. Oynak yerleri, başı durmadan "Biz varız!" diye bağırdılar. İnsan hasta oldu mu kendi etinin bilincine daha çok varıyordu.
Sayfa 38
Ölüm
Her gece bir selvi ve bir yıldız
Ve ben yalnız ve ıssız
Ölüme böyle gitmek pek zevksiz
Maksatsız ve sessiz
Ne fikrim işliyor ne de kolum
Yakışmıyor bana böyle ölüm
ruhsal ve fiziksel hastalık
" Kur'an ile şifa müminlere özgü, bal ile şifa ise tüm insanlara özgüdür."
Sayfa 168Kitabı okudu
