h
Hatıra
2 üye"İnsanoğlunun hem çirkin yanlarını başkalarından saklamak, hem de anılar yazarak, günlükler tutarak bunu açıklamak isteyişinin nedeni arınmak mıdır, kendini dışlamak yoluyla var olduğunu duyurmak mıdır, yoksa bir ruhsal savunma mıdır?"
Sayfa 564
"Yaşamım boyunca en çok borçlu olduklarım öğretmenlerimdir ve en çok sevdiklerim de...Ve onlara olan sevgim, ne biçim ne de anlam değiştirmiştir. Zaman geçtikçe, yaşım onlarınkine yaklaştıkça öğretmenlerime sevgim ve saygım daha da artmıştır."
Sayfa 659
"...anılarımı yazmaktan başlıca amacım, yaşadığım çağda, toplumsal çevremi içtenlikle anlatarak insanlara yararlı olmaktır ki bu, ister istemez gelecek kuşaklara ders vermek anlamını taşır. Böyle olunca, yapılmış kötülüklerin bir daha yapılmaması için onları özyaşam öykümde anlatmak zorundayım. Niçin yazıyorum bunları? En başta yararlı olmak için ... Yazmak mı, yazmamak mı? Benim yanıtım, yazmaktır."
Sayfa 502
Doğum gününe Nunu'm...
Hayallerimde dolaşan kalemim,
Dizelerimde gezinen gözlerine rastladı..
Ruhuna vardım uzaktan uzağa.
Eşsiz bir Nur buldum derinliklerinde.
Hani sen okuduğun her satırla bana değindin ya,
Ben yazdığım her harften kalbine vardım.
Senden bana armağan olacaklar,
Benden sana hatıra kalacaktır.
Bir gün var olmayan beni,
Bir ömür yaşatacak sen saklayacaksın.
Beni sende sakla, seni bende buluştur,
Emanetimdir her satrım,
Bu şiiri sana yazdım.
Nunu'ma bir ömürlük hatıra....
Kitabsever
Nunu’nun kitap dükkanı senin için...
Raftan, sayfaları açılmamış bir kitap arayıp buldu. Kitap açkısıyla, kitabın sayfalarını özenle açtı. "İşte böyle...Kağıda saygı duyulacak!" dedi.
Sayfa 365
Ben bu Amerikan filmini niçin o denli çok sevmiştim? Filmin konusu da, oynanışı da başarılıydı ama, beni bunlardan daha çok başka bişey ilgilendiriyordu. Benim bu filmi sevmemin nedeni, filmin kadın kahramanı Marlene Dietrich'i sevdiğim ve daha adını bile bilmediğim Rüya Kız'a benzetmemdi. Filmde seyrettiğim Marlene Dietrich tıpkıtıpkısına benim sevgilim, benim Rüya Kızım da tıpkıtıpkısına Marlene Dietrich'ti.
Şimdi seksen yaşımda, aradan 60-70 yıllık bir zaman geçtikten ve araya 60-70 yıllık bir mesafe girdikten sonra bu notları yazarken, 60-70 yıllık zaman ve mesafeden geriye dönüp gerçekçi bir bakışla bakıyorum ve düşünüyorum: Gerçekten benim Rüya Kızım, Marlene Dietrich'e benziyor muydu? Yok canım, ne gezer... Biri 14-15 yaşında bir kız çocu ğu, öbürü olgun bir yıldız... Bugün, 60-70 yıllık bir mesafe den ve zaman ötesinden, hem de bu yarı kör gözlerimle gerçekleri çok daha net, çok daha açıkseçik görebiliyorum. Benim Rüya Kızımın Marlene Dietrich'le hiç benzerliği yoktu. Ama ben benzerlikleri olduğuna inanıyordum, çünkü bu benzerliğin olmasını istiyordum. İşte aşk, gerçek aşk budur, hele benim o zamanki yaşımda...
