1000kitaba arkadaş tavsiyesi üzerine kayıt oldum.Yazılarımı birçok okuyucuyla paylaşmamı önerdi.Daha sonra bunun için takipçi gerektiğini düşündüm ki yazılarım birçok insana daha rahat ulaşsın.Sonra durdum ve baktım ki yazılarımı insanların beğenisine sunmak belli bir yerde hizmete dönüşüyor.Oysa ben ne hizmet etmek ne de herhangi bir insanı memnun etmek istemiyorum.Varsın beğenilmesin,varsın kimse takip etmesin.Burası benim beynimi boşalttığım yer.Not defterim.Kütüphanem. Daha ekleyemediğim nice kitabım var ki kendimi bildim bileli okuyorum öyle ki okuduklarımı unutmaya bile başladığım yaşlardayım.Burada saçmalarım,gülerim,ağlarım.Burası benim alanım.Lütfen sizde saygılı olun gerisi pek önemli değil.
Onun üçün ən böyük müəllim həyatın özü idi. Bașına gələn, gördüyü ən xırda olaydan böyüyünə kimi hər birində səbəb axtarar va səbəbsiz bu dünyada heç nəyin olmadığına inanardı. Onun üçün imkansız anlayışı sadəcə sözdə idi.
Sadi Şirazi'ye sormuşlar.
"Her zaman mutlu olabilmendeki sır nedir?"
"Kalıcı olmayan şeye gönül bağlamam.
Yarın bir sırdır, onun için endişelenmem.
Dün bir hatıradır, hasretini çekmem.
Bugün ise bir hediyedir, kıymetini bilirim." demiş.
“Aslında başka şeyler hayal etmiştim tabi ama, olsun. Var mı öyle pat diye hayale ulaşmak? Neler yaşadım… Ne insanlar tanıdım… Çoğunu unutmuş olsam da unutuşun bile bir cazibesi var bence. İnsan biraz da zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp belirsizleşmeli ve silinip gitmeli.”
Ahlat Ağacı