"Bazı insanlar kalabalıklarda bile yalnız hisseder...
Çünkü yanında biri olsa bile, gerçekten anlaşılmamış olmak en büyük yalnızlıktır.
Bu yüzden çok konuşmazlar, derin konulara girmezler, "sorun yok" deyip geçerler.
Ama içlerinde birikir her şey. Bir bakış, bir söz, bir ihmal... Küçük gibi görünen şeyler bile kalplerini deler geçer.
Çünkü onlar hep güçlü görünmek zorunda kaldılar.
Duygularını anlatacak bir yer bulamadılar, ya da anlattıklarında yaraları daha çok kanadı.
Zamanla şunu öğrendiler:
Sessizlik bazen haykırıştan daha çok şey anlatır."