"İzmir fuarındaki sırtlanı düşünüyorum. Kafesinin beton tabanı çepeçevre aşınmış; gezinmekten. Aşınan yer kafesin en uzun yolu."
༄ Yukarıda anlatıcının saatçi ile kafesteki sırtlan arasında bir paralellik kurduğu görülmüştür; saatçi tıpkı sırtlan gibi, doğal ortamından koparılmış bir şekilde yaşamaktadır. Saatçi evcilleşmemiş, tutsak edilmiştir. Sırtlan imajıyla verilen bu tutsaklık duygusu, evi, dükkânı, kasabayı reddetmesinin ve kaçış isteğinin en belirgin ifadesidir. (Orhan Oğuz'un Araştırma Makalesinden alıntıdır.)
Sayfa 17 - Bodur Minareden Öte - Kasabadan - Saatlerin Tıkırtısı