“Gönül sırdır” dermiş eskiler.
Olur olmaz herkese gönül açılmaz, verilmez. Çünkü insanoğlu gönül değeri bilmez.
Gönül ancak güzel görene,
değer bilene, güzel konuşana,
güzel saklayana açılır.
onlara da ehl-i muhabbet denir.
Her köşesi nakış nakış işlenmiş
bir mihraptır insanın içi ...
Kimisi nefret işler, kimisi inci ....
Sen! Ey yüreğim;
Sen en iyisi,
Kelâmullâh doku!
Harf harf,hece hece ...
Kıymetini bir sen bil,
Bir de mihrâbın içindeki ...!