Mevsimin en güneşli günüydü seni gördüğüm gün.
Günlerden Salı,
Aylardan bir Nisan ayı.
Rüzgar saçlarında dans ediyor,
Kelebekler gözlerinde kanat çırpıyordu.
Ve ben sevda denen o çıkmaz sokağa koşuyordum,
Ciğerimde nefesim tükenircesine.
Şu yaşadığım hayatta,
Zayıf düştüğüm tek yersin.
Kırk yerden kırılıyor gönlüm,
Derdi de sensin,
Dermanı da sensin.
Düşmeyegörsün yüreğim,
Tutunacak dal aradığımda,
Tutulduğum tek sevda,
Kendimi kaybettiğim her anda,
Bulduğum tek bensin.
Birileri aşkı sevdiğinin yanı başında olmak zannederken, ben kilometrelerce uzaktan kokusunu özlemekle yetinip, bir gün yamacına yaklaştığımda "nasılsa gözlerine bakmaya çekineceğim." diye avutuyorum kendimi.