Seni özlemekten başka pek bir şey yapmıyorum bu aralar.
Çiçekleri suluyorum gerek oldukça,
Fırına uğruyorum bazen, kediler için ekmek falan,
Mahalleden geçerken karşıma çıkarsa tanıdık biri,
Ayak üstü bir kaç kelam ediyorum hepsi bu.
Bir de seni özlüyorum işte,
Artakalan diğer zamanlarda.
Hayatın en heyecanlı kısmı da o vakitler zaten.
Şu yaşadığım hayatta,
Zayıf düştüğüm tek yersin.
Kırk yerden kırılıyor gönlüm,
Derdi de sensin,
Dermanı da sensin.
Düşmeyegörsün yüreğim,
Tutunacak dal aradığımda,
Tutulduğum tek sevda,
Kendimi kaybettiğim her anda,
Bulduğum tek bensin.
Bir gün gelecek,
Bir Salı,
Sadece uzaktan seyredeceğim,
Bana dünyanın yemyeşil olduğunu anlatan gözlerini.
O gün hatırlayacak mısın beni bilmiyorum.
Ben seni unutturmayan şiirlerde,
Unutamadığım seni hep söyleyeceğim.
En çok kendime kırgınım ben.
Sevemedim yokluğunu işte.
Sevemedim diye kırgınım.
Susmam gerektiğinde ya hiç susamadım,
Ya hep sustum.
Susmalarıma kırgınım.
Papatyaları sevdim sen sevdin diye,
Papatyalara kırgınım.
Gözlerin aklıma geldiğinde mesela gözlerimi kaçırdım,
Gözlerime kırgınım.
En çok kendime kırgınım...