h
Hikaye-Edebiyat
- Buraya yerleşiyoruz galiba.
Ömrünce mülkiyet hissini tatmamış, bir mekana bağlanmamış gezginci Ali Bey, ilk kez kendine ait bir çatının gölgesinde yorgun ama memnun gülümsedi:
- Kim bilir...Geleceğin ne getireceğini kim bilebilir?
Sayfa 64 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
"Dilediği halde yapamadığı her arzusu, yüreğine bir yara gibi oturdu. Her an yakan, acılar veren bir düğüm gibi yerleşti."
Sayfa 12 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
"Ansızın terk ettiğimiz beldelerde bırakmış olsak dahi; saka kuşu ile küpe çiçeği sürekli yenilenerek evimize demirbaş olmuştu. "
Sayfa 64 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
"Çocuk çocuktu. Onun imrenerek ve açlıktan kıvranarak bakışı kimi etkilemez!"
Sayfa 50 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
"Nereliyim acaba?
Coğrafyaya, mekana dair bir bağlanma, bir aidiyet duygusu yok bende."
Sayfa 18 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
"Hayat dediğin nedir ki?
Anlaşılmaz bir sır.
Kurduğumuz düzen hep öyle sürecek sanırız.
Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur."
Sayfa 12 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
"Ah bu kasabalar.
Hiçbir sırrın saklı kalamadığı küçük kasabalar."
Sayfa 53 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
"Tanrı seni halkından uzaklaştırmasın!"
Sayfa 44 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
"Kaynanamın oğlu! Kaynanamın oğlu! diye mırıldandı. Sonra kendini tutamayıp, örf ve âdeti unutarak İsmail dedi ve başladı ağlamaya."
* Kırgızlar'da ve diğer Türk boylarında kadınlar kocalarına, saygı gereği, isimleriyle hitap etmezler.
Sayfa 13 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
"Herkes kaderini yaşar. İnsanın kaderi daha doğarken yazılmıştır alnına."
Sayfa 28 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu