"Hayır, der, burada her seye bu kadar basit bir gözle bakan insanlarin arasında yaşamak
bana güç gelecek. Bunlar için ölüm, hayat, günün her hadisesi, saadetler ve felâketler o kadar tabiî şeylerdi ki...
“Nereye gitmeliydi? Vâkıa içindeki sefaleti beraberinde taşıdıktan sonra her yer birdi. Sonra, bir yere girmek insanlarla temas etmekti. Halbuki Mümtaz, insanlardan kaçıyordu. Onların anlamamazlığından haraptı. Onlar meselesiz yaşıyorlardı..”
Sayfa 329
Bu, dünyanın en basit, adeta bir cebir muadelesini hatırlatacak kadar basit bir aşk hikayesidir.
Sayfa 79 - İkinci Bölüm: Nuran
Herkes neşesizdi. Herkes yarını, büyük kıyameti düşünüyordu.
Sayfa 24
“Ben İhsan olmaktan çıkıyorum. Yakında herhangi bir şey veyahut bir hiç olacağım. Ona hazırlanıyorum!”
Sayfa 19
21 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.
©2023 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.29.30