27 ocak -- oynadık, güldük sevildik. ailelerimizin kollarından koparıldık ve ateşe atıldık. sadece birer çocuktuk. bir geleceğimiz vardı. avukat, haham, eş, öğretmen, anne olacaktık. hayallerimiz vardı, sonra hiç ümidimiz kalmadı. gecenin ortasında götürüldük vagonların içinde sığır gibi, havasız boğularak, ağlayarak, aç, ölerek. dünyadan ayrılmış, bir daha var olmamak üzere. küllerden yalvarışımızı duyun. bu insanlığa yapılan vahşet tekrar olamaz. bizi hatırlayın, çünkü biz rüyaları ve hayatları çalınan çocuklardık. -- barbara sonek