i
II. Dünya Savaşı - Yahudi Soykırımı
1 üye“ELLERİMDE…” (İrene’nin Soykırım Hatıraları)
Glinice Gettosu / Güney Polonya
“Güneye doğru Glinice’ye ilerledik. Burası bir Yahudi mahallesiydi. Bu çevredeki bütün Yahudiler buraya taşınmak zorunda bırakıldılar, bir kısmı da Walowa Gettosu’na yerleştirildi.
Getto, tahta panolardan yapılmış çitlerle çevriliydi. Üzerlerinden elektrik telleri geçiyordu ve en üst tarafına da dikenli teller yerleştirilmişti. Sokaklarında hoparlörden düzenli olarak anons edilen cümle duyuluyordu: ‘Her kim Yahudilere yardım ederse, ölümle cezalandırılacaktır!’ Bu bütün çit üzerindeki posterlerin de üzerinde yazılı olan cümleydi.
Bir gün çitin altında bir ekmeğin geçebileceği büyüklükte bir delik açtım. Yanımda getirdiğim yiyecek parçalarını bir teneke kutuya doldurdum ve çitin altındaki deliğe bıraktım.
Ertesi gün çitin altındaki kutuyu aradım. Yerinden çıkardığımda kutu boştu. Artık ölüm cezasına çarptırılma tehlikesiyle karşı karşıya olduğumu biliyordum. Bundan sonraki her gün, her dışarı çıkabilme şansı yakaladığımda, çitin altına yiyecekler bırakıyordum. Yaptıklarımın okyanusta bir damla olmanın ötesine geçmediğini biliyordum ama hiçbir şey yapmadan öylece de oturamazdım. Getto tarafında hiçbir zaman kimseyi görmedim. Kimse de beni görmedi. Yaptığım ne olursa olsun, önceliğim bu insanlara yardım etmekti.”
Sayfa 109Kitabı okudu
Alman Karantina Kampları
“Sovyet kontrolündeki topraklardan Alman kontrolündeki Polonya’ya geçerken trenimiz durduruldu ve silah zoruyla dışarı çıkartıldık. Güneşin altında beklerken çevredeki dikenli telleri gördük.
‘Karantina için,’ dedi bir asker, ‘İğrenç Rus hastalıklarını yaymanıza izin veremeyiz!’
Karantina Kampında yapılan aşağılamalar nefesimin kesilmesine neden olmuştu: denetlenmek, dezenfekte edilmek, ayrı tutulmak, hakaretler.
Kampa varışımızdan birkaç saat sonra kadınlardan ayrılmış olan erkeklerin sünnetli olup olmadıkları kontrol ediliyordu; sünnetliler, yani Yahudiler, götürülüyorlardı. Nereye? Neden? Geri gelecekler miydi? Kimse bilmiyordu.
Her gün çamur içindeki bahçede toplanarak komutanın uyarı ve tehditlerini dinlemek zorunda kalıyorduk. “Üçüncü İmparatorluk” (Drittes Reich)’ın düşmanları cezalandırılacaklardı. Kampın bahçesinde dikenli tellere yaklaşmak yasaktı. Oda ve konaklama masraflarımızı (barakalarda tahta ranzalar ve patates) karşılamak için kampta çalışmak zorundaydık. Hitler’in bize yolladığı ‘hoş geldiniz’ mesajı açıktı: Ya itaat edin ya da acı çekin.”
Sayfa 80Kitabı okudu
‘Lapanka’
“Her gün bir tanıdığımızın, bir komşumuzun alındığını duyuyorduk. Buna ‘Lapanka’ deniyordu. Polonya’nın Almanlara boyun eğen resmî yönetimi işçilerden gruplar oluşturuyordu; Onsekiz ila kırk yaş arasındaki herkes, kadın ya da erkek, her an çalıştırılmak üzere kamyonlara konulup götürülüyordu. Almanlar Polonyalıları çalıştırmaya kararlıydılar. Ve Reich için, ölümüne, köle işçi olarak çalıştırıyorlardı.”
Sayfa 93 - *Lapanka (Lehçe): II. Dünya Savaşı’nda Almanya işgali altındaki Polonya’da askerlerin sivilleri toplayarak çalışma kamplarına götürmesi veya öldürmesi.Kitabı okudu
Polonyalıların takındıkları Alman kimliği
“Yeniden Polonyalı olabilmek için, Almanmış gibi davranmak zorundaydık. Sarışın ve mavi gözlüydüm, Almanca konuşuyordum ve adım bir Alman ismiydi, İrene Gut. Kendimi Alman kökenli olarak yutturabilirdim. Buradaki Polonyalıların çoğu benim de yaptığım gibi buradan kurtulmak için kendilerine düşen rolleri oynuyorlardı. Onlar da Alman işgalindeki Polonya’ya, evlerine dönebilmek için ne gerekiyorsa yapmaya kararlıydılar.”
Sayfa 67Kitabı okudu
Ailemi özlesem ve yabancı bir şehirde olduğum için tedirgin olsam da kendimi kitaplarıma gömüyor, yalnızlığımı hafifletmenin yolunu eğitimimde arıyordum.
Sayfa 25 - Say Yayınları, 1.Baskı 2009 İstanbulKitabı okudu