O zamanlar, yaşadığımız bölge oldukça yoksuldu. Açlık, her çocuğun tanıdığı bir histi. Ayağımda ayakkabılarım olduğu için ben yine şanslıydım. Yanımdaki çocukların birçoğu yalın ayaktı ve o ufak ayakların kimi, geçen kış geçirdikleri ve hala iyileşmemiş kangrenin izlerini taşıyordu...