Sonsöz
"13 Haziran'da Şuci ve sevgililerinden biri olan Yamazaki Tomie (1919-1948) civardaki bir nehre atladı ve Şuci'nin son eseri -birçok metresinden ayrılmaya çalışan bir adamı anlatan gülünç bir öykü olan Guddo Bai'ı [Güle Güle] (1948) tamamlanmamış hâlde bıraktı. Cesetleri Şuci'nin otuz dokuzuncu doğum günü olacak 19 Haziran'a kadar bulunamadı. İnsanlığımı Yitirirken'in tamamlanmış versiyonu bir ayı biraz aşan bir süre sonunda basıldı."
Sayfa 125
"Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.
Bu yıl yirmi yedi yaşına gireceğim. Saçlarım beyazladı diye insanlar genelde kırkımı geçtiğimi sanıyor."
Sayfa 112
Baskın varlığı...
"Babamın öldüğünü öğrendikten sonra son dayanağım da çökmüştü. Babam artık yoktu. İçimden bir anlığına bile ayrılmayan rahatlatıcı ve baskın varlığı artık yoktu."
Sayfa 111
"Artık tam anlamıyla insanlığımı yitirmiştim."
Sayfa 110
"Ben artık bir suçlu değil, bir deliydim. Ama hayır, kesinlikle delirmemiştim. Bir an için bile aklımı kaybetmemiştim. Ah ama galiba delirmiş insanlar böyle söylerler hep. Yani eğer seni bu hastaneye koyuyorlarsa deliydin ve bu hastanenin dışındaysan deli değildin."
Sayfa 110
Delirmiş Erkekler...
"Kadınların olmadığı bir yere gitmek istiyorum. Dial vakasından sonra dile getirilen bu çaresiz söz, en tuhaf şekilde gerçek olmuş görünüyordu. Benim bulunduğum koğuşta delirmiş erkekler tutuluyordu sadece. Hasta bakıcılar bile erkekti. Tek bir kadın yoktu ortalıkta."
Sayfa 109
"Ölmek istiyorum. Ölmek zorundayım. Hayatın kendisi tüm suçların kaynağı."
Sayfa 107
"Biri bana para uzatıp, "Aslında harcamamalısın ama seni biliyoruz, o yüzden muhtemelen yine de harcarsın," dese, parayı harcamam gerektiğini, onları hayal kırıklığına uğratmanın benim görevim olduğunu hissederdim ve hemen dışarı fırlar ve son kuruşa kadar harcardım."
Sayfa 106
"Ben insanların tavsiyelerine pek kulak asmazdım. İnsanları hayal kırıklığına uğratmak zorunda olduğum gibi tuhaf bir düşünceye kendimi ikna etmeyi bir şekilde başarmıştım."
Sayfa 106