i̇
İrşad
0 memberHer sevdiği terkin ura kayıkmaya değme yana
Her dem onun seyran-gehi hem zât u hem sıfât olur
Sayfa 339
Yunus'un dervişlik dediği insanlıktır, olgunluktur. Miskinlik ve miskin, gönül alçaklığıdır; gönlü alçak, kendini herkesten aşağı gören, ululanmayan, “il arpa, biz saman; il yahşı, biz yaman” diyen kişidir. Yoksa,
Dervişlik dedikleri hırka ile tac değil,
Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtaç değil
Sayfa 286
Tarttık bu aşk cefâsın tâ erince ma'şuka
Zirâ ki ol dost benim derdimin devâsıdır
Sayfa 289
Yar yüreğim yar gör ki neler var
Bu halk içinde bize güler var
Ko gülen gülsün Hak bizim olsun
Gaafil ne bilsin Hakk'ı sever var
Bu yol uzaktır menzili çoktur
Geçidi yoktur derin sular var
Girdik bu yola aşk ile bile
Gurbetlik ile bizi salar var
Her kim merdâne gelsin meydana
Kalmasın cana kimde hüner var
Yunus sen bunda meydan isteme
Meydan içinde merdâneler var
Sayfa 334
Miskin ol bre miskin gide senden kibr ü kin
Ruzgâr gelip geçer pes kime ne kalasıdır
*pes:sonra
Sayfa 289
Aşk ile gelen erenler içer ağuyu nûş eder
Topuğa çıkmayan sular deniz ile savaş eder
Sayfa 333