i̇
İslam ve Hayat
2 üye · 1 yeni gönderi
Şükür ve Teşekkür
YARATAN’A ŞÜKÜR YARATILANA TEŞEKKÜR
İnsanın şükretme ihtiyacı yaratılışı gereğidir. Kendisine küçük bir iyilik yapana karşı bile vicdanen bir teşekkür borcu hisseden insanın, bütün nimetleri ikram eden Yaratan’ına karşı şükretmemesi düşünülemez. İyilik yapana teşekkür etmek İslam ahlakının gereğidir. Rabbinin verdiği nimetler karşısında kulun O’na olan minnetini şükürle sunabileceğini belirten Peygamber Efendimiz, hem şükür sözlerini diline nakşetmiş hem de nafile ibadetleriyle Rabbine şükrünü ifade etmiştir. Geçmiş ve gelecek günahları affolunduğu hâlde çokça ibadet etmesini hayretle karşılayanlara “Allah’a çok şükreden bir kul olmayayım mı?” şeklinde cevap vermiştir. (Buhârî, Tefsîr, Fetih 2) İnsanlara teşekkür için de bize şöyle yol göstermiştir: “Kendisine bir ikramda bulunulan kişi, imkân bulduğu takdirde karşılığını versin. Bulamazsa (o iyiliği yapana) övgüde bulunsun. Çünkü (bir iyiliği) öven, şükran borcunu yerine getirmiş olur. İyiliği gizleyen ise nankörlük etmiş olur.” (Ebû Dâvûd, Edeb, 11)
Diyanet İşleri Başkanlığı
Tövbe
BEREKETE KAPI ARALAYAN TÖVBE
Her insan dünya hayatında yanlışa düşebilir ve günah işleyebilir. Bunu telafi etmenin yolu Rabbimizden af dilemektir. Tövbe ve istiğfar, fiilî ve sözlü olarak Allah’a yönelişi, af dileğiyle yalvarmayı, pişmanlığı gösterir. İstiğfar ve tövbe günahların bağışlanmasına ve Rabbimizin kullarına merhametini daha çok göstermesine vesile olur. Nitekim Hz. Nuh, kavmini istiğfara davet ederken bu gerçeği şöyle dile getirmektedir: “Rabbinizden bağışlanmanızı dileyin; O, çok bağışlayıcıdır. (dileyin ki) üzerinize gökten bol bol yağmur in- dirsin. Mallar ve oğullar vererek sizi desteklesin, size bahçeler versin ve sizin için ırmaklar akıtsın.” (Nûh, 71/10-12) Hz. Ömer de bir defasında yağmur duasına çıkmıştı. Geri dönünceye kadar sadece günahlarının affını diledi. Yağmur yağınca yanında bulunanlar, “Biz senin yağmur için dua ettiğini görmedik” dediler. O da “Ben göğün yağmur gelen kapılarına vurdum” diye cevap vermiş, sonra da yukarıdaki ayetleri okumuştu.
Diyanet İşleri Başkanlığı
...
HAYVAN KESECEK KİŞİLERDE BULUNMASI GEREKEN ŞARTLAR NELERDİR?
Eti yenen kara hayvanlarını kesecek kimsede şu şartlar aranır: Öncelikle kesim yapacak kişi akıllı ve temyiz gücüne sahip olmalıdır. Kesim yapan kimsenin ergenlik çağına gelmiş olması şart değildir. Örneğin mümeyyiz olan çocuğun kestiği hayvan yenebilir. İkinci olarak kesim yapacak kişi Müslüman veya Ehl-i Kitap olmalıdır. Ehl-i Kitap olduğu bilinen kimse, kesim yaparken Allah’tan başkasının adını anmamalıdır. Zira ayette “Allah size yalnızca murdar eti, kanı, domuz etini ve Allah’tan başkasının adına kesilmiş olanı haram kıldı…” (Bakara, 2/173) buyrularak hayvanın, Allah’tan başkası adına kesilmemesi şartı getirilmiştir. Ateist, putperest, ateşperest ve mürtedlerin kestiği hayvanların eti ise yenmez. Diğer taraftan hayvanı kesen kimsenin kadın veya erkek olması fark etmez. Ayrıca kesilen etin yenilmesi açısından, kesimi yapan kişinin temiz, cünüp veya hayızlı olması arasında da bir fark yoktur.
Diyanet İşleri Başkanlığı
Bayram
TEŞRİK TEKBİRLERİ
Teşrik tekbirleri, Kurban Bayramı’nın bir gün öncesi olan “Arefe” gününün sabah namazından itibaren bayramın dördüncü günü ikindi namazına kadar yirmi üç vakit, farz namazların peşinden, selamdan sonra birer defa “Allahu Ekber, Allahu Ekber, La İlahe İllallahu Vallahu Ekber. Allahu Ekber ve Lillâhi’l-hamd” demektir. Teşrik tekbiri getirmek hem cemaatle hem de tek başına namaz kılana, yolcuya, yolcu olmayana, erkeğe ve kadına vaciptir. İmama ikinci rekâtta uyan kimse, yetişemediği birinci rekâtı kıldıktan sonra teşrik tekbirini alır. İmamla beraber tekbir alırsa namazı bozulmaz. Namazda sehiv secdesi yapılmasını gerektiren bir durum varsa, teşrik tekbiri, sehiv secdesinden sonraya alınır. İmam, Teşrik tekbirini unutursa, cemaatin bu tekbiri alması lazımdır. Teşrik tekbirinin selamdan sonra ara vermeden alınması gerekir. Kişi, selamdan sonra konuşur veya camiden çıkarsa artık tekbir almaz.
Diyanet İşleri Başkanlığı
Arafat
ARAFAT: VAKFENİN KIYMETLİ MEKÂNI
“Bilme, anlama, tanıma ve güzel koku” gibi manalar taşıyan a-r-f kökünden gelen “Arafat”, Mekke’nin 25 km. güneydoğusunda, ova görünümündeki düz bir alanın adıdır. Arafat önce kendini bilme, kendini bulma deneyimidir. Ardından da Rabbini tanımak, hakikati bilmek, anlamak, kavramaktır. Arafat’ta kendini ve Rabbini tanıyanlar, mükâfatlarını Allah tarafından alacaklardır. Hz. Peygamber’in “Hac, Arafat(ta bulunmak)tır.” (Tirmizî, Hac, 57) sözünde belirttiği üzere haccın rü- künlerinden biri olan vakfe, arefe günü Arafat’ta yapılır. “Vakfe” duruş, bekleyiş demektir. Arafat vakfesi, müminin, Rabbinin huzurunda imanla, sebatla, umutla gerçekleştirdiği bilinçli bir duruştur. İnananların hesaba çekilmeden evvel nefisleriyle hesaplaşmasını temsil eder. Bütün Müslümanların kardeş olduklarını, Hz. İbrahim’in milleti üzere tek bir din ve millet olduklarını, yekvücut olduklarını ispatlayan soylu bir duruştur vakfe. Hacıların Arafat’ta vakfeye durdukları arefe günü yapılan dualar en makbul dualardır.
Diyanet İşleri Başkanlığı