j
Jack London
4 üyeBen hasta bir adamım. Hayır, bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta. Bütün değerlerimi kaybettim sanki. Hiçbir şeyi umursamıyorum.
Saygıyla
Bugün 22 Kasım! Bugün Jack London'ın 105. ölüm yıl dönümü.
Jack London, ölümü gülümseyerek karşılayacağını söylemişti. Ömrünün son günü olan 22 Kasım’da bilincini yitirmiş halde ölümle pençeleşirken, karısı Charmian, son bir çaba olarak onu omuzlarından tutup sarsarak “Ruh eşim, dön bana, dön bana!” diye bağırdı.
Jack London, müthiş bir irade gücüyle, gitmekte olduğu uzak diyarlardan bir anlığına döndü, gözlerini araladı, dudaklarının hafif bir tebessümüyle ona gülümsedi. Kısa süre içinde de son nefesini verdi.
O büyük hikâye anlatıcısı, o büyük karakterler yaratıcısı, o güzel cümleler kurucusu, ölümü bu şekilde, gülümseyerek karşıladı.
Attila İlhan, “Ayrılık sevdaya dahil” der. Ölüm de hayata dahildir. İşte bunun içindir yüz yıl yaşamak isteyen adamın kırk yaşında ölümü gülümseyerek karşılaması; çünkü ölüm, hayatın yasasıdır.
Anısına saygıyla…
"Demek gelenek buydu. Dürüstlük sökmüyordu. Bir kere yıkıldın mı, sonun geldi demekti. Öyleyse hiç yıkılmamaya bakacaktı."
Tanrısallığa hiçbir zaman inanmamıştı. Ruhani önderlerle ve onların, ruhların ölümsüzlüğü fikriyle tatlı tatlı eğlenip hep dinsiz kalmıştı. Öte yanda bir yaşam bulunmadığına inanıyordu; yaşam burda vardı, şimdi vardı, ondan ötesi sonsuz karanlıktan ibaret. Ama onun gözlerinde gördüğü şey ruhtu, asla ölmeyecek olan, sonsuz ruh. Tanıdığı hiçbir erkek veya kadın, ona ölümsüzlükten haber vermemişti. Halbuki o vermişti. Kız, ilk baktığı dakikada fısıldamıştı onu kulağına.
Sayfa 44Kitabı okudu
