Yıkılırken kumdan kalelerim, birer birer karşında
Zırhı paslanmış bir kahraman gibiyim
Dilerim kırık yerlerinden sevgi ve umut yeşerir.
Seni seviyorum.
Özleminle yaşamaya ve ölmeye devam etmek çok güzel.
Sayfa 190Kitabı okudu
yaramızı unutturur yarayı kapatan aşk, yaradan da derin.
o zamanki gibi sevemiyorum onu. sıradanlaşıyor. annem beslemeye başlıyor onu. kutusunda uyumuyor zaten. salıncaktan da sıkılıyorum bi süre sonra, köpekten de, yaşamaktan da.
Sayfa 82
elbette yaşamayı seviyoruz, öleceğimizi bildiğimizden.
Sayfa 11
Kalp hanım nasılsınız?
Ah ne çok kırıksınız.
Kim dedi her şey yoluna girecek diye..
Kavga ettik dünyanın kaç köşesinde, sanki dünyanın her yerinde sadece kavga ettik. Ağladık, kendimizi parçaladık, kollarımızı kestik, saçlarımızı yolduk, sırtlarımızı yumrukladık, boğazına çöktük birbirimizin. Huzurla oturup kahve içebildik mi acaba..?
Mutlu aile tablosu..
Sağ yanağımdan öpmüştün,tek öpücük, kimse öyle güzel öpmedi beni. Seni çok özlüyorum!
Yas tutulmazsa yok mudur..?
Ayrılsak bile iki bağımsız insan olmamız imkansızdı artık, öyle iç içe geçmiştik.
Kendimi doğurmam zaman alıcaktı, çok zaman..
Virginia’nın bahsettiği ‘kendine ait bir oda’ ikimiz için de var olmamıştı.