k
Karanlık Hatıralar
1 üyeTakip
Pişmanlık duydu, sinir krizi geçirdi ve iki gün boyunca uyumakta çok zorlandı. Hatırası sürekli boğuştuğu alev alev bir yastıktı...
Robinson Crusoé kitabını, ablasının bahçede şarkı söylediği akşamları, günün birinde büyük bir besteci olacağını söyleyen özel hocasının sözlerini, bunun üzerine heyecanını beyhude gizlemeye çalışan annesini hatırladı. Artık annesinin ve acımasızca hüsrana uğrattığı ablasının tutkulu beklentilerini gerçekleştirecek vakti kalmamıştı. Altında nişanlandığı ulu ıhlamur ağacı ve nişanın bozulduğu, annesinden başkasının onu teselli edemediği gün canlandı gözünde. Yaşlı hizmetçisine sarılırmış, ilk kemanını eline alırmış gibiydi. Bütün bunları kırlara görmeden bakan pencerelerden görünen ışık gibi yumuşak, hüzünlü, uzak bir ışıkta gördü...
Hər insanın xatirələrində hər kəsə aça bilmədiyi, bəlkə ancaq dostlarına deyə bildiyi şeylər var. Elə şeylərdə var, onları heç dostarına da aça bilməz, ancaq özünə açar, həm də ancaq sirr olaraq. Nəhayət elə şeylər də var, insan onu özünə belə açmağa qorxur.
Radyoevi ona sığındığı bir liman gibi gelse de, anladı ki, uzun yıllar kaçtığı, o çok karanlık hatıraların ta kendisine dönüşmüştü artık.
