Ortadan kaybolabileceğim küçücük bir yer arıyordum. İçine düşebileceğim bir delik istiyordum; beni yok edecek bir kara delik.
"İnsanlar gözlerini kapatınca ortadan kaybolmuş gibi oluyordu. Görsel farkındalıklarını kapatınca kendi bedenlerinin içine hapsoluyorlardı sanki."
İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi fark edince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Eşyayı kaldırınca kımıldamadan durduklarını görürsünüz. Söylediklerim bir defterin yaprakları arasına kıvrılmıştır. Sayfaları açtıkça onları göreceğimi sanıyorum ama anlıyorum ki asıl söylediğim şeylerdir altına gizlendiğim. Fark edilmesinden korktuklarımı kapadığım eşyalar oluyor anlattıklarım.
Sayfa 112 - Beyan yayınlarıKitabı okudu
Kemdime acıyorum ve bu bir marifet değil, tepetaklak düşüş.
Sayfa 16
Aramak boşuna bulunmak istemeyini.
Sayfa 37Kitabı okudu
