Yokluğunla kavgalı olduğum doğrudur,
Çokluğuna bu kadar alışmışken
Ne yapacaktım ya?
Ama hata yine bende,
Kararmışken içimde sen bulutları
Gönlümün kapısını kapatacaktım ya!
Ne olmadı diye karalar bağlarız,
Ne 'böyle hayat mı olur' diye ağlarız !
Kalbin Mutlak Hakim'inin
Himayesine ve hikmetine sığınır,
Ne kadar kararmış bulut varsa
Yağmaya hazırlanan, hüzün adıyla
Dağıtılmasını sağlarız...
"Yaşamak çok vaktimi alıyor" derdi,
"Ölmüştü"
Ses bile etmedim.
Bunca zaman haykırdım da n'oldu sanki
Hayatımdaki k'ederimi gördüğümden beri
Bir nefes bile etmedim.
Derdi veren
Dermanı da vermiş.
Şimdi yakışık alır mı,
Demez mi
Sana nefesi verdim
Bir harf eksilterek
Nefesi 'nefs'e kurban etmen hoş değil!
Bu âlemde hiçbir nefes boş değil!