19.07.22- 16.49
Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu iletiyi okumayabilirsiniz. Aptalca, veya çokça alıkça da bulabilirsiniz. Alta boş boş yorumlar da yazabilir bazılarınız. Fakat her yıl tekrar tekrar gelip bu iletimi okuyacağım. (Sadece içimden geldi). Bugün biraz meditasyon yaptım ve meditasyon sonunda aklıma hayalimdeki mesleğim geldi, gözümde canlandırdım, o muhteşem önlüğü üzerimde hissettim. Ah!.. Çok istiyorum, çok... Nasıl söyleyeyim, üzerimde altınlar olsa o kadar muhteşem hissetmezdim. Ve bugün tekrar farkettim ki, tekrar anladım ki, hayatımın mutluluğu, mutlu olacağım meslek beyin cerrahlığı. Yapacağım, her ne kadar zor olursa olsun, aşılamasın, yine de yapacağım. Bu sefer kendime engel olmayacağım. Şu an bunu okuyan, belki mutlu, belki kırılmış, biraz üzülmüş, belki de minik yüreğinde hafif çiselemeler olan Rojin; şunu bil ki, seni çoook seviyorum. Hiç kimse seni sevmese bile, ben seni çok seviyorum. Şu an ne durumda olduğunu bilmiyorum, çünkü geleceği tahmin edemem. Ama şu an nasılsan, kalk ve gerçek mutluluğun kapılarına doğru koş. Sana inanıyorum canım kendim. 1 yıl sonra da , 1 yıl sonra da, her zaman... Sen yapabilirsin. Güçlüsün. Seni yüce Rabbinden başka hiç kimse ama hiç kimse durduramaz. O'na sığın. Yalnız o seni anlayacak, her zaman olduğu gibi... Seni seviyorum, minik yüreğindeki o her zaman gülümseyen çocuğu kimseye gösterme. Ve lütfen, onu büyütme... Şimdi kalk ve kocaman gülümsee:))