k
Kendini Arayan İnsan
0 memberİçimde bir sonbahar yaşanıyor. Döküyorum yapraklarımı birer birer. Terk ediyorum benliğimi, geri dönebilir miyim diye düşünmeden. Nereye gidiyorum bilmiyorum fakat bildiğim tek şey artık ruhumu acıtmayacak limanlar bulmak ve buna da inanmak istiyorum. Biliyorum ruhuma acı veren limanlar değildi, limanlarda yaşadıklarım sonucu kendi kendimi tüketişimdi. Kendimi en çok yine kendim yaralamıştım bilmeden belki de bilerek yapmıştım, başkasına zarar vermiyim diye ama yara almıştı sonuçta ruhum ve kalakaldım böylelikle çaresiz bir şekilde arafta.
İyileşmek istiyorum işte, şimdi de benliğimi iyileştirmek. Nasıl yapılacağını bilmiyorum ama sonuçta ‘bulanlar arayanlardır’ diye bir söz var ve inanıyorum ki Allah nasip ettirmeyeceği şeyin hayalini kurdurmaz.
İnsanın kendisi olduğunu sandığı kişi, bir ölçüde kurgu olabilir. Şartların dayattığı tercihlerin kurgusu.
Sayfa 21 - İletişim yayınlarıKitabı okuyor
Bir kendini bulma sürecindeydi aslında. Olgun yaşına ve onu şekillendiren kalıbın korkunç katılığına karşın doğası bir dönüşüm içindeydi.
Sayfa 221
+Bence benim en büyük problemim çocuk kalmış olmam ve kendimi yetişkin olmaya zorlamam.
-Bence senin en büyük problemin bir problemin olduğunu düşünüp durman ve bu yüzden mevcut kendini yaşayacak vakti kendine bırakmaman.
+Ama ya kendimi yanlış yaşarsam?
-Hiç yaşamamandan iyidir. yanlış, doğrunun keşfine atılan ilk adımdır.
+Bence benim en büyük problemim o ilk adımımdan dolayı yargılanacağımı sanmam... ya amerika'yı hindistan sanırsam?
-Bence senin en büyük problemin sensin. çeneni kapat ve yaşa şu allahın cezası kendini.
+Tamam, ama söz veremem...
"Ufak çaplı" sözlerin vakti belki de...
"Kişide ne varsa kendindendir,
acısı da sevinci de
varlığı da yokluğu da.."
BEN BEN MİYİM? BEN HERKES MİYİM? BEN HER ŞEY MİYİM?
Sayfa 16Kitabı okudu
