Yazgılarımızın müşterek halkası kırılmıştı, aramıza denizler topraklar girmeliydi. Ne yıldızlar ne güneş aynı anda doğmalıydı bizim için, batan hilale bakıp "Mathilda da batışını izliyor," dememeliydi. Evet, her şey değişmeliydi. Karanlık benimleyken ışık onunla olsun! Ben kışın karlarıyla üşürken o yaz güneşini hissetsin! Aramızda dünyanın iki ucu kadar mesafe olsun!