Ama ne olsa insan eğleniyordu. Bu kadar az emekle bu kadar büyük işler başarmaya kalkan insanlara belki içerlemek icap ederdi. Fakat onların hiç kimse tarafından anlaşılmamak ve gülünç olmak gibi bir cezayı da adeta marazi bir zevkle ve isteyerek kabul ettiklerini düşününce acımaktan başka yapılacak iş yoktu.
Sayfa 50Kitabı okuyor
Ben ev halkına niçin bu yalanı söylediğini değil, bana niçin hakikati söylediğini merak ediyor, fakat bundan biraz da gurur duyuyordum: Bir insana başkalarından daha yakın olmanın gururunu.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Hangi hain tesadüf dün onları yolumun üstüne çıkardı ve beni, senelerden beri dalmış olduğum derin uykudan, artık yavaş yavaş alıştığım hissiz uyuşukluktan ayırdı. Deli olacağım, yahut öleceğim dersem yalan söylemiş olurum. İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor. Ben de yaşayacağım... Ama nasıl yaşayacağım!.. Bundan sonraki hayatım nasıl dayanılmaz bir işkence olacak!.. Ama ben dayanacağım... Şimdiye kadar olduğu gibi...
Sayfa 41Kitabı okuyor
KÜRK MANTOLU MADONNA - Spoiler içerir !
Hayatıma tek bir kitapla devam etmek zorunda kalsaydım kesinlikle 
Kürk Mantolu Madonna ‘yı seçerdim. Bu benzersiz kitabı ilk defa okumadım son da olmayacağına adım kadar eminim. Hayatımın kötü bir dönemini yaşarken ilk defa okumuştum. Şimdi yeni hislerimle tekrar elime almak istedim ve ne kadar kusursuz olduğunu bir kez daha anladım. Her sayfadan yeni bir zevk alarak kendini okutan çok farklı bir tada sahip. Çoğu zaman okuduğum sayfayı bir kez daha okudum, anlamadığımdan değil sözcüklerin derinliğine tekrar tekrar bakmak içindi. Kitabı okurken hem Raif’i anladım hem Raif’i suçladım…demek isterdim ama diyemiyorum. Kitabın son sayfalarında onu çok suçlamak istedim ama beceremedim. Bazı şeyler olması gerektiği gibiydi belki de…Belki de o an eski arkadaşına küçük kızla ilgili gerçeği söylemesi bir şeyi değiştirmezdi ama kim bilir belki de değiştirirdi…Belki de kadın her şeyin farkındaydı sadece gerçeği Raif’in söylemesini istemişti, ama Raif ağzını açamadı, tek kelime edemedi. Maria ile geçirdiği o unutulmaz birkaç ayın getirdiği o güzel şeye bakmakla yetindi ve sonra ise hayatı asla eskisi gibi olamadı. Artık sadece bedenen yaşıyordu ruhu ise çoktan ölüp gitmişti.
Ben de kendimi tutamamış, ağlamaya başlamıştım; bu ancak fevkalade büyük ve sahici kederlerde görülen, sessiz, hıçkırıksız ağlayışlardan biriydi. Ondan ayrılmanın bana güç geleceğini biliyordum. Fakat bunun bu kadar korkunç, bu kadar acı olacağını tasavvur edememiştim.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Hiç de fena insanlar değillerdi. Yalnız boş, bomboş mahlûklardı. Yaptıkları münasebetsizlikler hep buradan geliyordu. İçlerinin esneyen boşluğu karşısında ancak başka başka insanları istihfaf ve tahkir etmek, onlara gülmek suretiyle kendilerini tatmin edebiliyorlar, şahsiyetlerinin farkına varıyorlardı.
Sayfa 20Kitabı okuyor
ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım...
Zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimde bulamayışım değil miydi?
Sayfa 46Kitabı okuyor
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Sabahattin Ali
Onu gece vakti sokaklara düşüren acaba içinin bu boşluğu, hayatının bu gayesizliği değil miydi?..
Sayfa 29Kitabı okuyor