l
Latin Amerika Edebiyatı
0 memberÇok geçmeden yoruluyorsun okumaktan. Bu kağıtlar, başka zamanlardan insanların bu sessiz naraları, bugünün insanlannın ölümlerinden sonra bile var olmaya devam edeceği için sevinsen mi üzülsen mi, hiç bilemedin. Neden koruyorsun bu elyazmalarını kimse okumayacak onları çünkü okuyacak, yazacak, sevişecek, hayal edecek, yaralayacak, arzu edecek kimse yok.
Yazılı olan her şey dokunulmadan kalacak çünkü onu yok edecek insanlar olmayacak. Peki eserlerinin yasaklanması,
yok edilmesi, Homeros'a ölüm, Dante'ye ölüm, Shakespeare'e ölüm, Cervan-tes'e ölüm, Kafka'ya ölüm Neruda'ya ölüm diye hep bir ağızdan haykıran yılanların önünde ateşe atılması tehlikesine rağmen yazmaktansa bu maskesizlik daha mı iyi?
Gözlerin yoruluyor.
Ama gidip de gözlük almaya halin yok. Gittikçe tükeniyorsun.
Ah bir aynada kendini görebilseydin ve bilseydin kendini gördüğünü,
aynalar tiyatrosunda aynı sahneleri tekrarlayan, donup kalan , ya da hareketli olan başka adamlar değil, başka kadınlar değil, başka çocuklar değil.
Sayı saymayı çoktan bıraktın.
Artık bilmiyorsun yaşını.
Kendini çok yaşlı hissediyorsun.
Ama soyunduğun zaman gördüğün vücut göğsün, kamın, erkekliğin, bacakların,
tek kolun- genç.
Savaşta kaybettiğin kolunun ve elinin neye benzediğini hatırlayamıyorsun artık.
“Büyük düzensizlikler büyük düzenleri doğurur. Bana güvenin, Senyor.”
"Dünyadan hastalığı ve ölümü silene kadar aşkı bulamayız. Her çocuğun mutlu olduğu ve sonsuza kadar yaşadığı bir dünyanın hayalini kuruyorum. Kimse acıdan ya da ölümden korkmayacak bir daha, bu dünyaya doğan herkes sonsuza dek dünyada kalacak, böylece yeryüzü cennet olacak ve cennet yeryüzünde yaşanacak.
Öğrenci Ludovico söze karıştı:
“Ama bunun için Tanrı'nın olmadığı bir dünya gerek, hayalini kurduğunuz dünyada iktidar ya da para, yasaklar, acı ya da ölüm olmadığından her insan bir tanrı olacak, bu yüzden Tanrı'nın var olma koşulu ortadan kalkacaktır. Tanrı bir yalana dönüşecektir çünkü O'nun özellikleri her erkekte, her kadında, her çocukta bulunacaktır: inayet, ölümsüzlük, yüce iyilik gayesi. Yeryüzünde-ki cennet mi diyorsunuz, dostum Keşiş? Tanrı olmayan bir yeryüzü demek bu çünkü Tanrı'nın duyduğu gizli bahçesi, altında yeryüzü olmayan bir cennettir.”
“Elma dalından düştü. Kaderinde çürümek var şimdi.”
“Aynı zamanda korkun olmalı. Çünkü göklerde açtığın bu de^rten ruhlanmız çekilip alınabilir, ruhlarımız olmadan senin soğuk paralel kenarların ve üçgenlerin ne işimize yarar?”
“Bırak kendi tarzımda cevap vereyim.
Tıpkı Tantalos’un işkencesinde olduğu gibi doğanın doymak bilmez açlığı ve susuzluğuna rağmen, aslında hiçbir şey yok olmaz; aksine doğa yeni nesiller ve yeni biçimler yaratır kendini beslemek için; zaman yok eder ama doğa ölümün yok ettiğinden daha hızlı üretir.