Biri varmış, biri yokmuş... Bir Padişah varmış. Bu Padişah bir gün tellallar bağırttırmış: "Kim bana Hızır’ı bulup getirirse ona ne isterse vereceğim," diye. Hızır’ı kim bulabilir?
Hiç kimseden ses çıkmamış.
Bir fakir adam varmış. Bir sürü oğlu uşağı varmış bunun. Karısına demiş ki: "Karı, nasıl olsa hepimiz nerdeyse açlıktan
Bir elma ye,şarkı söylemeyi de unutma
Kıvrılarak yoluna giden bir yılana sakın dokunma
Bir saat koş,gün boyu yürü
Kuşlara kulak ver,dedikleri hep doğru.
Rüzgarı izle,
Ay'ı dinle,
Kulak ver yağmura,
Melodisini unutma.
Derler ki; işte o günden beri Hakikat Hikâye'nin elbiselerinde dolanır dururmuş. Biz ölümlülere de Hikâye elbisesinin altındaki bu Hakikat'i bulmak düşermiş.
Sayfa 49 - Doğan Novus Yayınları, 1. Baskı, 2019Kitabı okuyor
Asla umutsuzluğa kapılma! Tüm dertlerini, tüm kaygılarını unut! Bilmez misin ki kaygılar, en sağlam, en güçlü yürekleri yıpratır? Öyleyse, bırak her şeyi! Tek düzenleyicinin karşısında kurduğumuz düzenler kudretsiz köle düzenlerinden başka bir şey değildir. Bırak geçip gitsinler! Sürekli mutluluğu tatmaya bak!
"Ancak ölümle yetinir! Bundan dolayı yaşamımdan endişe ediyorum, ben kötü talihimin kurbanıyım" diye yanıt vermiş. O zaman kız da, "Eğer öyleyse, düşmanına karşı Allah'a yalvarmaktan başka çaren yok. O seni tüm korktuğun bela ve kötülüklerden korur" demiş. Bunu duyan şehzade, başını göğe kaldırıp; "Sen ki, başı sıkışıp sana sığınanlara yardım edersin; ben de düşmanlarım üzerinde muzaffer olmak için sana sığınıyorum. Kaldır onları Tanrım, yolumun üzerinden!" diye yakarmış. Gulyabani bu yakarışı işitince gözden kaybolmuş.
Bedeni, hekimleri ve bilginleri umutsuzluğa düşürmüş olan bir cüzamla dertliymiş. Ne ilaçlar, ne haplar, ne de merhemler onu şifaya kavuşturuyormuş; hiçbir hekim derdine çare bulamıyormuş.
Bu kitabı kiçik bacıma oxumaq üçün almışdım. Məndən fərqli olaraq onun heç marağı yoxdur kitablara təəssüf ki. Buna görə də kitabın yarısından sonra özüm tək oxumağa başladım.
Çippolinonun başına gələnləri oxuyanda çox xoşuma gəlmişdi. Kitab qalın olsa da əksər nağıllarda olduğu kimi hadisələr sürətlə baş verdiyini görə sıxıcı deyil.
Bəs kim idi Çippolino? Balaca bir soğan. Bəli, səhv oxumadınız. Çippolino, onun ailəsi hətta yaşadıqları yerdə hər kəs soğan idi. Və elə nağılda da bir soğan ailəsinin başına gələn əhvalatlardan bəhs edilir...Müəllif həm də nağıl vasitəsilə real həyatda çoxunun qarşılaşdığı haqsızlıqları, yüksək təbəqənin sadə adamlara yuxarıdan aşağı baxması və s. bu kimi məsələlərə də üstüörtülü toxunub. Lakin bu cür pis əməllər törədən insanlar sonda öz cəzalarını çəkirlər. Və bu xeyirin şər üzərindəki qələbəsinin daimi olmasına işarədir.
Düşünürəm ki, bəzən yorucu əsərlər arasında bu cür nağıllar insana çox yaxşı hiss etdirir. Məncə uşaqlar üçün bundan daha ibrətamiz, maraqlı bir nağıl ola bilməzdi. Ən sevdiyim nağıllardan olduğuna görə Çippolinoya da bir incələmə həsr etmək istədim.
Gecəniz xeyrə qalsın
Ve sonra, eskilerin yaşam öyküleri, zamanımızda yaşayanlara örnek oluştursun; böylece bir kimse kendinden başkasının başına gelenleri öğrenerek, geçmişteki insanlann serüvenlerini ve söylediklerini dikkatle göz önünde tutup onurlandırarak, kendini ıslah etsin! Ve dahi geçmişin öykülerini, sonrakilere ders oluştursun diye saklayanlara da hamdolsun!