Aşk dediğin beklemektir Ey Sevgili!
Kays gibi Mecnun olana kadar, Hz.
Yakup gibi aydınlığa hasret kalana
kadar beklemek bekleye bekleye
gözden olmak, sözden olmaktır.
Ve beklemek dünyanın en asil eylemidir,
eğer beklenene değecekse. Bilesin!
Dediler ki: Gözden ırak olan gönülden de ırak olur.
Dedim ki: Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur.
"Cahille girme münakaşaya.
Ya sinirini zıplatır tavana!
Ya da yazık olur adabına. "
Ben gönül diyorum sen gölgelerin peşinde yol alıyorsun. Uslan artık yüreğim, bir derdim olmalı ki bin dermana değişmeyeyim. Şimdi söyle sen dert misin?
Söz” bitti! “Hâl” başladı artık. O hâlin içine girdik. Esmaü’l-Hüsna zikrimizin içinde insanlık sırrımız ile buluşuyoruz. Allah’tan hiç uzaklaşmadık ki biz. İster cennet olsun, ister dünya. Biz her an hâlimizle o hâlin içinden hiç çıkmadık ki.
Zerrede âlemi, âlemde aşkı yaşamayan Âdem’i neyleyim.
Ey Şems, hangi söz gücendirdi nazende gönlünü. Hangi kem göz incitti gece karası bakışlarını da ansızın çekip gittin bilinmez diyarlara. Sen gittin ya bilmez misin bu dostun deli divane dolaşmakta Gel ey Şems. Sina’da bayılan Musa aşkına, Kudüs’te kan ağlayan İsa hatırına, Medine’de “ümmetim ümmetim” diye
feryat eden Muhammed nuru için gel Şems. Konya artık aşk kokmuyor Şems.
“Senin Mevlâna’n”
Yalnızca aşk ve ölüm her şeyi değiştirecektir.
Sessizlik en güzel dinlenmedir. Sözlerden yoruldum. Kelimeler nefes olup çıkmazsa ağzından susarsın. Ucu bucağı olmayan bir tabiatın içinde tek bir kelimeyi beklersin tekrar yaşanan ana dönmek için. Seni anlayan bir söz yaklaşır nihayet. O tek bir kelime Allah’ın güzel ismiyle, kalbin yeniden çarpmaya başlar. Yazının harfleri, insanın nefesi. Bu yüzden Kur’an-ı Kerim okuyunca nefes alıyor insan.
Sen bir horluk, bir zorluk görür görmez aşktan kaçıyorsun. Sen sadece aşkın adını biliyorsun, aşkı yaşamıyorsun. Aşkın yüzlerce nazı, yüzlerce ululuğu var. Aşk yüzlerce naza katlanmakla elde edilebilir. Aşk vefalı olduğu için vefalı olan kimseyi satın alır, o vefasız adama bakmaz...
