Aşk dediğin beklemektir Ey Sevgili!
Kays gibi Mecnun olana kadar, Hz.
Yakup gibi aydınlığa hasret kalana
kadar beklemek bekleye bekleye
gözden olmak, sözden olmaktır.
Ve beklemek dünyanın en asil eylemidir,
eğer beklenene değecekse. Bilesin!
Sessizlik en güzel dinlenmedir. Sözlerden yoruldum. Kelimeler nefes olup çıkmazsa ağzından susarsın. Ucu bucağı olmayan bir tabiatın içinde tek bir kelimeyi beklersin tekrar yaşanan ana dönmek için. Seni anlayan bir söz yaklaşır nihayet. O tek bir kelime Allah’ın güzel ismiyle, kalbin yeniden çarpmaya başlar. Yazının harfleri, insanın nefesi. Bu yüzden Kur’an-ı Kerim okuyunca nefes alıyor insan.
Ey Şems, hangi söz gücendirdi nazende gönlünü. Hangi kem göz incitti gece karası bakışlarını da ansızın çekip gittin bilinmez diyarlara. Sen gittin ya bilmez misin bu dostun deli divane dolaşmakta Gel ey Şems. Sina’da bayılan Musa aşkına, Kudüs’te kan ağlayan İsa hatırına, Medine’de “ümmetim ümmetim” diye
feryat eden Muhammed nuru için gel Şems. Konya artık aşk kokmuyor Şems.
“Senin Mevlâna’n”