"Kâh Kafdağı, kâh Anka olursun. Kâh güneş, kâh derya olursun. Halbuki sen kendi zâtında ne osun, ne de bu. Ey vehimlerden, hayallerden yüce Tanrı; ey çoklardan çok olan Tek Varlık."
Gece gündüz sözleri hep şuydu: O hazine toprağın altına gömüldü.
Senin kederinle ıslanmayan göz nerede?
Senin mateminle yırtılmayan yaka nerede?
Senin yüzüne yemin ederim ki, yerin belinden senden daha iyisi toprağa düşmedi..