"İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır. Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder."
Kötülüklerin diz boyu, sözünün aslında diz değil de gırtlağa kadar geldiği barizdir. Ve yine ne yazık ki bu olayların sonu gelmeyip, aksine gittikçe yenileri ekleniyor.
Her çoçuk istismarı haberi bir öncekinden daha iğrenç, akıl almaz, utanç verici. İnsanlar gündüz kuşağı programlarında izledikleri bu olayları benimser hale geldiler. Sahi bu olayların konuşulma yeri bu programlar mı? Haber kanallarında konuşulacak bir değeri yok mu? Para piyasasından daha mı önemli. Yayın yasağı getirildi. Getirilmeseydi konuşulacak tartışılacak mıydı? Neden "Çocuk İstismarı Araştırılsın Önergesi" hükümet kanadı tarafından reddediliyor? Görmezden gelinirse yok olacağı düşüncesi var sanırım. Diyanet fetva vermeli bu konu için. Hemde her cuma. Bir çocuğun canından önemli olmamalı hiç birşey. Ve günahların en büyüğüdür masum cana kıymak diye.
Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu dünyadan.. Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz? Vicdansızların, sapıkların, katillerin, nefretin, cehaletin ortasına düştük.!