Hər bir insanın özünəxas tərzdə xoşbəxtlik anlayışı var. Kimisi xoşbəxtliyi təhsildə, kimisi var-dövlətdə, kimisi ailədə, kimisi vəzifədə, kimisi gözəllikdə, kimisi yaxşı qonşularının olmasında görür... Bu xoşbəxtlik ünvanlarını saymaqla qurtarmaz. Fərqi yoxdur, xoşbəxtlik axtarışının sonu hansı ünvana çıxacaq, əsas odur ki, özünü xoşbəxt hiss etsin. Bəs, niyə alınmır? Bütün bu sadalanan məziyyətləri əldə edənlər, hələ də, özlərini xoşbəxt hiss etmədiklərini deyirlər. Axı, niyə? Bir vaxt səni xoşbəxt edəcəyini düşündüyün amilə artıq nail olmusan, daha nə istəyirsən? Niyə xoşbəxt deyilsən? Bu suallara da başqa cavablar tapılır hər zaman. Amma bəşər bir şeyi unudur:biz xoşbəxt olmaq yox, başqalarından daha xoşbəxt olmaq üçün əlləşirik. Bu, yaşam mübarizəsi deyil, məncə, xəstəlikdir. Elə bir xəstəlik ki, yalnız özün özünün həkimi, dərmanı ola bilərsən...
Mutluluk belki de bitti dediklerinin içinde şekillenmesidir. Belki de mutsuzluğun sesi açılmış halidir. Belki de mutluluk özünü hatırladığında yola çıkma hikayendir.
Ahhh sevgi, sevinç,yakınlık ve coşku kendi içimden gelmiyorsa bir başkasıda bunları veremicektir bana.
Soğuk ve güçsüz bir halde karşımda duran birini, bende mutlulukla dolup taşan yüreğimle mutlu edemem.
Bir gün psikiyatristin muayehanesine çok üzgün vaziyette ağlayan birisi gelmiş ve başlamış anlatmaya;
– Benim ekonomik durumum iyi. Maddi anlamda bir sıkıntım yok. Sağlık sorunumda yok. Ancak başka bir sorunum var.
– Nedir o?
– Neşelenemiyorum. Sürekli moralim bozuk. Şöyle gülmek, bazen kahkaha atmak, eğlenmek istiyorum. İşte bunun için size geldim.
– Arkadaş, işin doğrusu bu olay, benim uzmanlık alanıma girmiyor. Ancak sana bir öneride bulunabilirim. Şu karşıya 10 gün önce bir sirk geldi. Bir de palyaço var.
Ben gittim. Çok güzeldi, özellikle de o palyaço harikaydı. Gülmekten yerlere yattım, o kadar çok eğlendim ki… Sana da o sirke gitmeni özellikle o palyaçoyu seyretmeni öneririm.
Bunun üzerine adamın suratı iyice asılmış ve adeta fısıltı halinde demiş ki;
– O palyaço var ya… O benim işte…
Dışarıya neşe veren ama içi karanlıklarla dolu olan o kişi.