n
Ne Mesafesi Ya.. Benim Kalbim
0 üyeTakip
... insanların demirden yapıldığını mı sanıyorsun..
En çok yandığım da, bunca zamanı yitirmiş olmamız.
Ne kimsenin önünde eğil, ne kimseye dil dök.
Birisi kabuk tutmuş yaralarımızı okşamaya başladığında,cırt diye açılıveriyor ve kanamaya başlıyor yeniden oluk oluk.Birine teslim olduğumuzda içimizi döktüğümüzde,bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıyor.O yüzden değil mi içimizi tutmalarımız,birine teslim olmaktan korkmalarımız, ortalıkta gergin ve tedirgin dolanmalarımız? 'Anlatsam mı anlatmasam mı?' kararsızlığımız.'Bu sevgi beni acıtır mı?' kuşkularımız.
Uzağımda ve yakınımda hiç fark etmez, birbirimize kattığımız ve tattırdığımız his çok önemli ve değerli bizim için.
