n
Necip Fazıl'ın Şiiri
Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz.
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.
Beklenen..
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
Necip Fazıl Kısakürek ne güzel özetlemiş;
“Değil mi bizi dünya ile birbirimize bağlayan ufacık nefes,
O zaman nedendir bir nefeslik dünyaya bu kadar heves ?”