n
Niyâzî Mısrî
0 üyeEn sevdiklerimden ..
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş,
Bürhân sorardım aslıma, aslım bana bürhân imiş.
İlaç arardım derdime derdim bana ilaç imiş,
Delil sorardım kendime, kendim bana delilmiş.
Sayfa 161 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
İnsan
youtu.be/LKSG_1F7uMs?si=...
Gel ey gurbet diyârında esîr olup kalan insân
Gel ey dünyâ harâbında yatup gâfil olan insân
Gözün aç perdeyi kaldır duracak yer mi gör dünyâ
Katı mecnûn-dürür buna gönül verüp duran insân
Kafesde tûtîye sükker verirler hiç karâr etmez
'Aceb niçün karâr eder bu zindâna giren insân
Ne müşkil hâl olur gafletde yatup hiç uyanmayup
Ölüm vaktinde Azrâil gelince uyanan insân
Kararmış kalbin ey gâfil nasîhat neylesin sana
Hacerden katıdır kalbi öğüt kâr etmeyen insân
Bu derdin çâresin bul sen elinde vâr iken fırsat
Ne ıssı sonra âh ü zâr edüp hayfâ diyen insân
Niyâzî bu öğüdü sen ver evvel kendi nefsine
Değil gayriye andan kim tuta her işiten insân
•Ey garib bülbül diyârın kândedir
Bir haber ver gülizârın kândedir
Sen bu ilde kimseye yâr olmadın
Var senin elbette yârin kândedir
|Niyâzî-i Mısrî°
“Gül müdür bülbül müdür şol zâr u efgân eyleyen
Ten midir yâ can mıdır hem arşı seyrân eyleyen”
Gözün aç, etrâfa bir bak, nice beğler gelip geçti,
Ne mecnûndur bu fâniye, gönül verip duran insan!
youtu.be/LKSG_1F7uMs