Gurbette olmak ve gurbette hissetmek arasındaki ince çizgi...
Gurbette hissediyordum ama evimdeydim. Kaçıyordum bir adım bile atmadan. Bakıyordum da görmekten korunuyordum. Dinliyordum ama büyük bir sessizlik içinde kafayı yemek üzereydim. Sevdiğim insanlarla dolu ortamlarda yapayalnız kalmıştım çoğu zaman. Kitaplar, bana yeni birkaç insan ve yeni birkaç hayat taşır mısınız? Hangi yüzyıldan olduğunun bir önemi yok. Sadece onu tanımaya çalışmak beni biraz oyalasın istiyorum. Belki tanıdık bir yüze denk gelme umudum bir süre beni mutlu etsin mesela. Biliyorum ardından yine aradığımı bulamamış hissedeceğim ama bunu başarana kadar deneyebilirim. Aynı anda birkaç kitapla devam ediyorum yolculuğuma, bana aradığımı verebileceğinize inanmışım gibi davranmak istiyorum.
Maalesef 'gibi davranmak' hayatımın merkezinde şu ara, ondan kurtulamıyorum...