Dikkat: Spoiler içerebilir!
Kitapta birbirinden farklı beş insanın ölümü anlatılıyor. Zengin, fakir, genç, yaşlı, kadın, erkek her türden insanın ölümünü işleyen Zola aslında bizlere bu dünyada ne olursak olalım, öldüğümüz zaman bunların hiçbirinin ne değerinin ne de kıymetinin kalacağını yüzümüze çarpıyor. Kim olursak olalım, ölünce unutulacağımız, hatta ölümümüzden yararlanılacağı gibi acı gerçeklerle de karşı karşıya kalıyoruz kitabı okurken.
Ölüm üzerine daha fazla tefekkür etmemiz gerektiği kanısındayım...
Herkes birgün ölüp gidecek, unutulacak, hiç var olmamış gibi silinecek hafızalardan ve yeryüzünden...
Peki ne bu telaşımız, bu öfkemiz, bu hırsımız, sonsuza kadar yaşayacakmış gibi davranmamız?...
"Artık cenaze arabası görülemediğinden defin işlemi hemen unutuldu ve sohbetler başladı, kadınlar yazın ne yapacaklarından, erkekler de işlerinden söz ediyorlardı.." (sayfa 7)
Nasıl ÖlünürEmile Zola · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202215,2bin okunma
6 ay oldu bugün ölümünden geçen süreden 6 ay depremin bana verdiği en büyük kayıptı senin gidişin bana çok koydu haberini aldıktan sonra soka uğradım enkazın önüne gittim bir umut diye gelen umut değildi ölüm haberiydi gözümün önünden geçti cansız bedenin yapabileceğim tek şey babamın ölüm haberimi aldığım andaki gibi ağlamak oldu seni çok özledim ben hemde çok ardından bana ortaokulda bıraktığın en güzel anılar kaldı seni seviyorum en yakınım mekanın cennet olsun 🥺❣️
Ölüme gözyaşı dökmenin derecesi, ölümün kendi benliğine yakınlaşma derecesi kadardır. Bu yüzden en çok kendi benliğimize yakınlaşan varlıkların ölümüne ağlıyor insan.
Biçim olarak, estetik bakımdan demek istiyorsun herhalde? Anlamıyorum doğrusu: Yolunca, yordaminca kuşatılmış bir halk üzerine bombalar yağdırmak, biçim bakımından kimseyi rahatsız etmiyor ve saygıdeğer bir şey sayılıyor bu! Estetik kaygısı, güçsüzlüğün ilk belirtisidir! Hiçbir zaman, şu anda olduğunca apaçık duymamıştım bunu; suçumun anlamını ve buna niçin cinayet denildiğini şu anda olduğunca hiçbir zaman anlamamıştım ve kendimi hiçbir zaman şu anda olduğunca güçlü ve inançlı hissetmemiştim.
Sayfa 649 - İşbankası kültür yayınlarıKitabı okudu