Nietzsche 45 yaşına geldiğinde, frengi hastalığı iyice ilerler ve beynine ulaşır.1889'da Torino sokaklarında yürürken, köşe başında bir kalabalık görür. Bu kalabalık, aldığı tüm kırbaç darbelerine rağmen hareket etmeyi reddeden bir atı izlemektedir. Nietzsche yavaşça yaklaşır o kalabalığa. Öfkeden kuduran faytoncu, kırbaç darbelerini iyice arttırır ve yaşlı at yorgun düşüp yere çöker. Nietzsche kalabalığın arasından sıyrılır ve faytoncuyu durdurup atın yanına gider. Boynuna sarılır onun, gözlerinin içine, yani aslında bir aynaya bakmaya çalışır. Ve tam ona ağlayarak bir şeyler söylerken, bilincini yitirip bayılır. Nietzsche bu olaydan sonra akıl hastanesine yatırılır, on yıl boyunca bir daha kimseyle konuşmaz ve ölür.