“Bilirsiniz işte, herkes onları hisseder, şu güzellik dedikleri şey. Tam olarak oydu, çiçek güzeldi, çok güzel bir çiçekti. Ve ben hükümlüydüm, bir gün sonsuza dek ölecektim. Çiçek çok güzeldi, geleceğin insanları için her zaman çiçekler olacaktı. Hiçlik birden kafama dank etti; huzur ve zincirin sonu zannettiğim şey aslında hiçlikti. Ben ölecektim ve Luc çoktan ölmüştü, bizim gibi biri için bir daha asla çiçek olmayacaktı, hiçbir şey olmayacaktı, kesinlikle hiçbir şey olmayacaktı ve hiçlik işte buydu, bir daha asla çiçek olmamasıydı.”
Sayfa 519 - CanKitabı okudu
Kendi sesimi duymak istediğimden yalnızım.
Sayfa 114 - RomanokuKitabı okudu
İnsanın yalnız kalınca yanında birinin bulunması iyi geliyor.
Sayfa 193 - Cem Yayınevi
“Tamamen oyunun içinde olmamak, o insanlara bir böcek bilimci gibi dışarıdan bakmak beni biraz rahatsız ediyordu. Ne yapabilirim ki, bu hayatta hep başıma gelen bir durum ve hiçbir şeye bağlanmamak için bu eğilimimden istifade etmeyi neredeyse başardım.”
Sayfa 487 - CanKitabı okudu
"Herkes gibi senin de uzun zamandır halledemediğin bir sıkıntın var."
Sayfa 103 - Cem Yayınevi
"Yanlış yaşamaktan daha büyük sorun ne olabilir Ayten?"
"Yaşamamak."
Sayfa 122 - RomanokuKitabı okudu
"Benim yaşımda insanın düşünmeye öyle çok vakti oluyor ki, sonunda insan kahin olup çıkıyor."
Sayfa 97 - Cem Yayınevi
“Yalnız yaşayan insanın iyiliğini, kötülüğünü kim belirleyecek?…”
“Tanrı!”
Sayfa 100 - Başlık YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar ancak öleceğinizi düşündüklerinde sizin iyiliğiniz için kaygılanırlardı.
Sayfa 108 - RomanokuKitabı okudu