Hiç kalbi kırılmadan ölen varsa yazık ona o hiç yaşamamış demektir. Bu sağır ve ürkek bedende taşıdığımız şeylerin varlığımıza en ağır geleni kalptir.
"Bu insanlar arasında kalbim, sık bir ormanda dolaşan kelebekmişçesine ne tarafa uçsa ağaçlara çarpıyor. Nasıl kurtulmalı bu darlıktan? Her ağırlığı çeken küre, kalbi çekemiyor. Kalpsizlerin cenneti olan bu dünya bize vatan olmayacak"
Bize dünyayı zindan yapan düşman değil, dostlarımızdır. Ne garip cilve! Dostların kalbi kirlendikçe bizim kalbimiz kırılıyor.