Psikolojik romanları seven biri olarak Dokuzuncu Hariciye Koğuşu'na da bayıldım. Peyami Safa'nın çocukluk ve gençlik yıllarından izler taşıyan bu romanda bacağında sıkıntısı olan hasta bir gencin bu hastalıktan kurtulmaya çalıştığı süreçte yaşadığı umutsuzlukları, hüznü, zaman zaman neşesi açıkça ve yoğun psikolojik tahlillerle anlatılıyor.
Okurken çoğu zaman karanlık bomboş bir odada dört duvar arasına sıkışmış, derdini anlatamayan bir insan gibi hissetsem de o aralanan kapıdan giren hemşirelerin getirdiği umut ışığıyla tekrar heyecanlandım. Fakat kahramanın buruk aşk hikayesi sevinçlerini daima gölgeliyordu.
Hastane ortamını ve hasta psikolojisini net bir şekilde anlayabildiğimiz ya da anladığımızı zannettiğimiz bu romanı okumanızı öneriyorum.
"Büyük bir hastalık geçirmeyenler her şeyi anladıklarını iddia edemezler."
"Hasta olmayanlar bizi ne kadar az anlayacaklar!"
Yalnızız 
Peyami Safa
