Hevesimi kırdılar. Küçükken de kırılmıştı bir kere. Sonra kırık çıkıkçıya götürdüler, bir türlü düzelmedi. Hevesim yanlış kaynadı Albayım. Hep yanlış şeylere heves ettim.
Sonunda bur’dayız, yapayalnız..
Kendi başımıza..
" Dibe vurmanın en iyi yanı ne biliyor musun? Düşecek yerin kalmıyor, mecburen ayağa kalkıyorsun.. "
.
Bir şiir mesâfesi var aramızda;
Sen kelimelerini getir,
Ben yaralarımı...
“Bütün kötülükler seni bulmuş ama sen yine çok güzel kalmışsın”
Tabakta kalan son pirinç tanesi gibi, benim arkamdan da ağlamaz kimse..