"Ben, denizi derin derin yaşayan, daima gülen, söyleyen, dinleyen, darılan bir şey gibi tanır ve severdim. Halbuki bu gece sular bana bana çaresi, tesellisi olmayan büyük bir yalnızlık gibi göründü."
Ben bile Mürşid Efendi'den nefret ederken -çoğu okur başta nefret etmiştir-o son da dumura uğradım.
Gerçekten öyle bir yazılmış ki başta çoğu kişi Mürşid Efendi'yi kötü adam olarak biliyordu.Ama kitabın tek masumu oydu...
'Yolun açık olsun…
Ben bunu ilk kez yürekten söyledim.
Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince;
“yolun açık olsun”
Bir dua niteliği kazandı.
Kalbim barıştı seninle böylece
Herkes ettiğini bulur;
ben de, sen de…