"Her kadın, yaşlanma derecesini, erkeklerin bedenine gösterdikleri ilginin ya da ilgisizliğin derecesiyle ölçer."
"İnsan nasıl olurda hem nefret eder, hem de nefret ettiği şeye bu kadar kolaylıkla uyum sağlar?"
Dışlananlar ( roman- sayfa 6)
Jason ve Mary çalıştıkları kütüphaneden çıkıp sabaha karşı evlerine vardıklarında kapının önünde onları bir süpriz beklemektedir...
_Polis ellerinizi kaldırın!
_Neler oluyor burada memur bey?
_Bu ev 3-4 saat önce bir saldırıya uğradı gözetim altındayız bayan!
_Fakat...fakat biz....
_Polise mukavemet etmeyin sakın! Şimdi yavaşça duvara doğru yürüyün!
Karı koca söyleneni yapıp duvara yaklaşırlar ve polis memuru ikisinin de üzerlerini arar tehlikeli olmadıklarını anlayınca onları sorguya çekmeye baslar...
_gece yarısı ne işiniz var burada? Ev sahiplerini tanıyor musunuz?
_Memur bey eğer konuşmamıza izin verseydiniz evin sahipleri olduğumuzu söyleyecektik...
_ Ya demek öyle ! Nereden belli bu bayan?
_ Yok daha neler tapuyu mu gösterelim?
_ Komşular sizi tanıyor mu?
_ tanımazlar taşınalı 3 ay oldu...
_ bu sürede ben dünyayı tanırım bayan dalga mı geçiyorsunuz benimle?
Mayıs 
Hanife Çıta
-Aa, dadı! Şimdi beni kızdırıyorsun. Yirmi bir senedir beraber yaşıyoruz, tabiatımı anlamadın mı? Hiçbir defa sormadın, merhum kocam beni öyle mi almış? Ben bir kızı bir kere görmekle nasıl tanıyacağım? Yüzünü bile anlayamam.Sonra gelin yalnızca güzel mi olmalı? Ben bir kızı
akıllı olmadıkça, iffetli olmadıkça, tabiatı iyi olmadıkça hiç kendime gelin yapar mıyım? Sonra benim beğendiğimi, senin beğendiğini oğlum beğenir mi bakalım? Cümle alem nasıl yapıyorsa biz de öyle yapalım diyorsun. Lakin görmez misin, el alemin çoğu bugün evlenir yarın kocası karısını yahut karısı kocasını bırakır. Bin türlü rezalet olur. Olacak tabi! Görmeden, bilmeden bir kız alırlar, hiç sormadan
bilmediği bir kocaya verirler. Acaba çocuk o kızla anlaşabilecek mi? Beğenecek mi? Sevecek mi? Kız da onu isteyecek
mi? Babaları, anaları işin burasını hiç düşünmüyorlar.
Sayfa 7 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Çeviri : Ömer Aslan, VI. Basım: Şubat 2020Kitabı okuyor
Rüzgar sert esiyor diye insan kendini böyle bırakır mı?
Sayfa 132 - Pukka yayınlari
"Gözlerimi senden hiç ayırmamak isterdim. Hiç durmadan sana bakmak isterdim."
İstesem bile artık onlar gibi konuşamazdım, olan oldu,çok geç. Bir gün babam, "Bu kız okumasa daha mutlu olurduk herhalde!"deyivermisti. Belki ben de.
Sayfa 159Kitabı okudu
Özgürlük işte bu, her yere rahatça girip çıkmak,kimseyi iplememek, kimseye imrenmemek...
Sayfa 151Kitabı okudu
Tepeden tırnağa her şeyim sahte,gerçek özüm,gerçek ben nerede peki? Benim özelimde konuşmuyor,genel konuşuyor fakat ben ne kadar boş, ne kadar önemsiz olduğumu hissediyorum.
Sayfa 149Kitabı okudu
Onun gibi insanlar var, dünyadan korkmayan,sınırsız özgürlük sahibi,rahat insanlar, hatta belki de hiç az değiller. Canının istediğini yapacak,ABD'ye gidecek, ENA'ya başvuracak, suda balık o. Bense aşağılanmışlık ve tırmanma arzusu dolu, zavallı, yoksul bir kızdan başka bir şey değildim, bütün bunlar bir enerji israfıydı.
Sayfa 148Kitabı okudu
"Yaşadığı yeri terk etme arzsundaki insan mutsuz bir insandır."
"İki insanın karşılıklı sevgisini, birbirlerine söyledikleri sözlerin, azlığıyla ya da çokluğuyla ölçemezsin."
"İnsan, yaptığı bir hareket, söylediği bir söz yüzünden kendine kızabilir, ama yaşadığı bir duygu yüzünden kızamaz, çünkü duygularımız üzerinde hiçbir gücümüz yoktur."
"Aynaların olmadığı bir dünyada yaşamış olduğunu farz et. Yüzünü düşleyecektin. Yüzünü sendeki bir şeyin bir tür dışa yansıması gibi tasarlayacaktın. Ve sonra sana 40 yaşlarında bir ayna verildiğini düşün. Ne biçim bir dehşete düşerdin biliyor musun? Bütünüyle yabancı bir yüz görecektin! Ve şimdi reddettiğin şeyi açık seçik anlayacaktın: Yüzün sen değilsin!"