s
Schopenhauer
0 üyeGençliğimizin başlarında hayatımızın geleceğini düşünürken perde açılmazdan evvel bir tiyatronun önünde oturan ve büyük bir mutluluk, heyecan ve istekle başlayacak oyunu bekleyen çocuklara benzeriz. Perde açıldığında olacakları bilmemek bir bahtiyarlıktır. Eğer olacak olanları önceden görebilseydik, o çocuklar bize zaman zaman masum mahpuslar gibi görünebilirdi — doğru, ölüme değil, ama hayata mahkûm edilmiş ve hâlâ bu mahkûmiyetlerinin ne anlama geldiğinin farkında olmayan mahkûmlar. Böyleyken yine de her insan ihtiyarlık yaşlarına ulaşmayı ister, yani bir hayat durumuna ki, "Bugün kötü, yarın daha da kötü olacak ve hepsinin en kötüsü gelip çatıncaya kadar böyle devam edecek"den başka söylenecek söz yoktur hakkında.
Sayfa 27Kitabı okudu
Tatmin edilmiş her arzu yeni bir arzunun doğumuna neden olur.
Sayfa 112Kitabı okudu
İnsan hayatı bir tür hata olmalı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Schopenhauer der ki...
"... bir kimse kendisi için neyse, yalnızlığında ona eşlik eden ve hiç kimsenin ona veremeyeceği ve alamayacağı şey neyse, açıkça bu, onun tüm sahip olduklarından ya da başkalarının gözünde olabileceği şeyden daha önemlidir."
Sayfa 17 - AlfaBilim YayıneviKitabı yarım bıraktı
Aşık olan herkes sonunda eriştiği hazzın ardından olağandışı bir hayal kırıklığı yaşar.
Sayfa 111Kitabı okudu
Yeryüzündeki toplam sefalet ve ıstırabı, hasılı üzerine güneşin doğduğu, yolunu açarak aydınlattığı her türden acıyı elimizden geldiği kadar zihnimizde canlandırmaya çalışırsak, keşke güneş yeryüzünde ancak aydaki kadar hayat emaresi vücuda getirebilseydi, daha fazlası mümkün olmasaydı ve dünya yüzeyi tıpkı ay yüzeyi gibi kristalimsi bir durumda kalsaydı, böylesi çok daha iyi olurdu demekten başkası gelmez elimizden.
Keza hayatımızı hiçliğin mutlu sükûneti içinde, boş yere bu sükûneti bozan bir olay olarak da görebiliriz.
Sayfa 27Kitabı okudu