istanbul’da istanbul’a gidiyorum hala. belki de bir anlamda istanbul kalmadığı halde, ben istanbul’a gitmeye çalışıyorum. istanbul’u arıyorum, ama istanbul boyuna kayboluyor, sanki anlamıyla, venedik’in fizik olarak battığı gibi batıyor. sanki gün elimizde, kaybolan, batan bir kuştan kalan tüyler gibi bir kaç şey kalacak istanbul’dan diye bir duygu yiyip bitiriyor içimizi.