Nesneden keyif alabiliriz, ama ondan keyif almamızın tek yolu yokluğudur. Nesnenin yokluğuyla keyif arasındaki bu bağı tanıyan özne -bu tanıma anında- kapitalist ideolojiye yatırım yapmış bir özne olmaktan çıkar. Bu ideoloji bizi yalnızca birikime iliştirdiği nihai keyif imgesine inandığımız sürece tutabilir.